Wegmarkeringen zijn nuttige hulpmiddelen op de openbare weg die ook zijn vastgelegd in de wegcode. De laatste jaren zien we echter een ware wildgroei aan wegmarkeringen opduiken. Vooral de lokale besturen durven wel eens helemaal los te gaan met de verf. Dat komt niet altijd de verkeersveiligheid ten goede.
Motorrijders weten als geen ander hoe glad een zebrapad of andere wegmarkeringen kunnen zijn. Wanneer het wegdek er nat bij ligt, kunnen deze spekglad worden, zeker wanneer ze net in een bocht liggen. Gelukkig kan je als motorrijder of fietser wel netjes tussen de zebravlakken rijden.
Een ander verhaal wordt het wanneer het zebrapad zich verpopt tot bv. een regenboogzebrapad. Je ziet ze steeds vaker in de buurt van scholen opduiken. Ze zouden op die manier de zichtbaarheid verhogen. Soms worden ze ook ingezet als blijk van waardering voor de holebi-gemeenschap.
Het nadeel is natuurlijk wel dat je dan als fietser of motorrijder bij nat wegdek geen grip meer hebt. Je kan dan niet langer tussen de zebravlakken meer doorrijden. Dat zorgt voor gevaarlijk situaties en ongevallen, ook bij fietsers. Het oogt dus mooi, maar komt de verkeersveiligheid niet voor alle weggebruikers ten goede.
In sommige gemeenten wordt ook het fietspad vervangen door fietssuggestiestroken. Daar wordt dan uitgegaan van ‘de fietser als remmende factor’. Deze stroken komen ook weer de verkeersveiligheid van de fietser niet ten goede omdat ze vaak als vervanging van een echt fietspad optreden. Bovendien rijden fietsers (en motorrijders en andere weggebruikers) ook weer op een gladder wegdek dan normaal.
Kortom, het idee voor meer zichtbaarheid en duidelijkheid is natuurlijk goed. Maar er moet toch ook wel echt rekening gehouden worden met andere weggebruikers wanneer het wegdek nat is. Hopelijk onderzoeken de lokale besturen hun aanpak dan ook grondig zodat de veiligheid van élke weggebruiker kan verhoogd worden.
No responses yet