Juich, vandaag nostalgie ten top! Samen met Guy Dengler, den Black Beauty van de Zwarte Arend in ‘den tijd’ (de jaren zeventig) en Marc de Vries ‘de Sterkste Man van de Polder’ van weleer (hoewel nog steeds ne stevige kerel) gaan we motorrijden. Maar niet zomaar motorrijden, nee hoor, we trekken eropuit, zelf oldtimers zijnde, met een oldtimerclub. En … of dat nog niet genoeg is, nemen we de jongemannen en jongedames van de leiding van de Chiro mee respectievelijk van Schilde en Ranst. Een hoop oude knarren en oude karren stellen zich als chauffeur ten dienste van het aanstormende geweld van de jeugd.
Je waant je in motorwonderland ‘Lord Almighty, I feel my temperature rising’: een prachtige witte BMW met zijspan van in de jaren 60, een BMW met zijspan uit WOII, een zwarte BMW van eind jaren 30 (denk ik), een Moto Guzzi eencilinder van de Carabinieri, een Puch van jaren terug, een BSA (1958), een Harley zo een waar ook Elvis meer rondreed in Memphis. Wel, en Elvis had daar toen samen met … nee dat is een ander verhaal voor een andere keer. Een BMW 60/5, een Moto Guzzi V7 zo’n echte (die ik oh zo graag had gehad, maar … weer een ander verhaal), een paar echte Vespa’s waar Gregory Peck en Audrey Hepburn mee rond hotsten in Roman Holliday (en de Rudi weeral dromen), BMW K weet ik veel met en zonder zijspan, een politiemodel er nog tussen … Ja, ik weet het nu wel zeker: ik ga mij ook zo’n nen oldtimer kopen later als ik groot ben!!
Lees verder onder de foto’s
Ongelooflijk sympathieke mensen die dames en heren van de Early Riders. Ze kennen mekaar ook al vele jaren. Ze sleutelen samen aan hun moto’s, ze gaan naar beurzen, ze doen en deden reizen in binnen- en buitenland. Verhalen, verhalen, histories, legendes, mythes liggen daar zomaar voor op te rapen. Mijn jongenshart slaat op hol, slaat tilt: ik weet niet waar eerst kijken, naar wie eerst luisteren ‘I want it al and I want it now’! Ik word schuldig wakker geschud wanneer iemand vraagt ‘Is die Kawasaki Versys 1000S van jou?’. Ha, verdorie ontmaskerd! Hier sta ik nu met mijn fonkelnieuwe motor. Ik stamel: ‘Heu, dat zou je kunnen denken, maar ik ben eigenlijk hier met mijn ingebeelde Triumph Bonneville Speedmaster van Johnny (Marlon Brando) uit The Wild One.’ Met rode wangen druip ik af. Guy komt me net op tijd te hulp: ‘Rudi, wil jij de rit begeleiden?’. Ja, dat wil ik. Ja, dat kan ik. Nu word ik Frank Poncherello op zijn Kawasaki uit CHiPs.
We rijden van daar naar ginder, of weet ik waar, om de jongeren van de Chiro op te pikken. Die staan ons al enthousiast op te wachten met een kleine twintig. Beetje keuvelen, helmen uitdelen, leren vesten, handschoenen en dan mogen ze kiezen op welke motor of zijspan ze willen meerijden. Dat verloopt prima met veel gegibber, en ge-verwissel. Uiteindelijk stapt er zo’n jonge kerel op mij af. Die zou toch graag met een nieuwe motor mee rijden (een verstandige jongen, dat hoef ik er niet bij te vertellen … maar ik doe het toch). Enfin om een kort verhaal lang te maken, de motoren worden gestart, gekickstart sommige en wijle weg.
De vrolijke bende, zo zullen we de groep nu maar noemen, slingert zich zachtjes brommend, door het Kempen land, toeristisch slingerend, meanderend langs landweggetjes tussen de velden, tussen de bossen, in de bossen, door pittoreske dorpjes, langs verlaten kerkjes, devote kapelletjes, overvolle terrassen om een eerste keer halt te houden in een dorpscentrum (ik heb niet op de naam gelet) waar we de benen zullen strekken en iets gaan drinken. Jawadde, die van de Chiro nemen croques en borrelhapjes – je leeft maar een keer, en wel nu – weet je wel.
De verhalenmolen komt opnieuw op gang. Het heeft werkelijk geen naam. Wat die mensen allemaal weten van moto’s. Carburators zus, klepstoter zo, krukas dit, bougie dat, de piston, ne ‘zwijn de koelas’ zonder ambras, dat doe je best links, rechts, onder, boven … niet te geloven. En ik, ik stond erbij en luisterde ernaar. Onder ons gezegd en gezwegen, uiteraard heb ik daar al contacten gelegd om die verhalen bij mekaar te sprokkelen en te delen hier op BE-moto. Wat er ook van zij, de tijd gaat voorbij en wij moeten voort, netjes zoals het hoort.
Iedereen terug op de moto, zij die van moto willen wisselen, kunnen dat nu doen. Dat laten de jongeren zich geen twee keer zeggen. Ze maken opnieuw hun keuze, de motoren worden gestart en de rit wordt verdergezet. Dit keer weer bochtenrijk doorspekt met langere wegen waar het tempo omhoog kan (of laten we zeggen iets sneller, het blijven oldtimers), de omstandigheden liggen gunstig: een braaf zonnetje op smaak gebracht met een snuifje wind – wij, blij als een kind. Wat een beleving, wat een ervaring, het is een hele eer om erbij te mogen zijn.
De groep houdt een tweede keer halt bij het Boerenijsje (sponsorverplichting voor Marc de Vries) of is hij er nu aandeelhouder, of woont hij daar? Niemand die het goed weet, feit is dat hij er vaak, heel vaak, veel te vaak wordt gesignaleerd, genietend van een ferme Crème Glace, en geef hem eens ongelijk. Goed, wat volgt is een Bourgondisch intermezzo een verfijnd, culinair bijvijlen van de randjes: pannenkoekjes, een wafel, Witte Dames, Tropicals, Tutti Frutti en tutti quanti … en ik een Latte Machiatto (ik vond dat zo mooi klinken). We zaten op de boerderij naast de koeienstallen, Bella keek mee over onze schouders. Ja hoor, daar waren ze weer de verhalen. Door de Alpen, via Italië, langs Polen, Hongarijë, Kroatië, wedervaren onderweg, in hotels, net niet genoeg naft, plantrekkerij om U tegen te zeggen, 30 jaar en meer motorervaring over heel Europa door gepassioneerde motorliefhebbers. Het gaat bij hen echt om lief hebben, het houden van ‘de moto’ pur sang. Laten we hier best respectvol even stil zijn (neem 10 sec).
Terug op de moto’s om rustig genietend de jongeren naar hun clubhuis te brengen. Daar werd wat nagepraat, afscheid genomen en iedereen naar huis om te bekomen van deze prachtige dag. Een welgemeende proficiat aan de Early Riders voor de perfecte organisatie van deze mooie rit die ze de mensen van de Chiro hebben aangeboden als dank omdat zij het hele jaar hun clubhuis in Schilde mogen gebruiken: jong en oud die mekaar helpen om te kunnen genieten van hun vrijetijdsbesteding, kan het nog mooier?
One response
Rudy,
heb je weer mooi verhaald en inderdaad het was een prachtige dag. ik denk dat iedereen zowel rijders als passagiers dat kan beamen. enne ge zijt de volgende keer weer welkom om ons te begeleiden, we zien die moderne moto wel door de vingers, ge hebt gij dat uitstekend gedaan.